Hoi, ik ben David Booij. Elke maand schrijf ik een nieuwsbrief over in verbinding leven met de natuur en jezelf. Wil je maandelijks inspiratie ontvangen? Geef je hier op:
Het is zaterdagochtend en we stappen uit op parkeerplaats Johanna's Hof in Castricum waar Katja en de anderen al op ons staan te wachten. Katja heeft een grote passie voor de natuur en zal ons vandaag meenemen op wildplukwandeling door het bos. Die passie wordt snel zichtbaar want als we nog geen 20 meter onderweg zijn duikt Katja al de bosjes in en begint met groot enthousiasme te vertellen over de paddenstoelen die daar staan. We leren dat paddenstoelen niet op zichzelf staande organismen zijn, maar dat ze ondergronds met elkaar verbonden zijn via een netwerk, dat mycelium wordt genoemd. Dat bestaat uit lange, draadvormige structuren die voedingsstoffen opnemen en transporteren door de bodem. Om deze reden worden paddenstoelen soms beschouwd als het grootste organisme op aarde.
Via de brandnetel, wat een superfood blijkt te zijn, komen we bij de volgende stop: de berkenzwam. Een bijzonder interessante paddenstoel die een eeuwen oud verhaal bij zich draagt. In 1991 vonden twee bergbeklimmers tijdens een wandeltocht in de Ötztaler Alpen, op de grens tussen Oostenrijk en Italië, een bijzonder goed bewaard gebleven lichaam in het ijs: een man die meer dan 5.300 jaar geleden leefde. Deze man werd Ötzi genoemd, naar de bergen waarin hij werd gevonden. Tussen zijn bezittingen vonden onderzoekers gedroogde stukken van de berkenzwam, waarvan waarschijnlijk de medicinale werken toen al bekend was: Ötzi leed namelijk aan een parasitaire infectie en de berkenzwam helpt tegen infecties en om pijn te verlichten. Daarnaast kan de berkenzwam ook dienen als natuurlijke pleister vanwege zijn ontstekingsremmende eigenschappen.
We lopen verder en leren onderweg dat de meest bekende en veelvoorkomende planten hartstikke gezond zijn. Paardenbloemen bijvoorbeeld bevatten veel verschillende vitaminen en mineralen die goed zijn voor de gezondheid, en allé delen van de paardenbloem zijn eetbaar. Weegbree heeft een ontstekkingsremmende werking, bevat veel vitamine C en kan goed in een salade. En het onkruid zevenblad, dat toch niet zo ongewenst blijkt te zijn, is erg gezond en kan zowel warm (zoals in ovenschotels) als koud (zoals in salades) worden gegeten. Tegelijk leren we ook dat wildplukken wel oplettendheid en kennis vraagt: de ene plant is super gezond en lekker maar het broertje dat er veel op lijkt kan giftig zijn. Jezelf goed inlezen, handige apps gebruiken en hulpvragen zijn daarom belangrijk.
Zo ook bij de parasolzwam, onze op één na laatste stop: een paddenstoel die meer dan vier keer zo groot is als mijn hand. Eetbaar en geliefd vanwege zijn heerlijke smaak en vlezigheid, vooral de hoed. De smaak is mild en nootachtig, en de hoed kan worden gebakken, gegrild of gepaneerd en gefrituurd, wat hem een knapperige textuur geeft. Niet te verwarren met de knolparasolzwam die bevat giftige stoffen die maag- en darmklachten veroorzaken.
De wandeling eindigt bij de duindoorn waarvan Katja vooraf een sap heeft gemaakt die ze iedere deelnemer laat proeven. Lekker! Zoetzuur en blijkbaar boordevol vitamine C. Nu willen we natuurlijk ook de besjes van de duindoorn proeven, dus na de afsluiting van de wandeling blijven we nog even hangen en plukken een paar bessen. Die zijn zuur! Maar tegelijk ook verrassend lekker.
Wat een leuke activiteit, en veel geleerd! Nog wel lastig allemaal hoor, ik denk dat we onze eerstvolgende stap daarom niet te groot moeten maken en bijvoorbeeld beginnen met wat zevenblad of brandnetel gaan plukken voor in een maaltijd.
Mocht je ook een keer zo’n wandeling willen maken: in mijn zoektocht ontdekte ik dat er veel wordt aangeboden. Als je een keer met Katja mee wilt, dan is dit haar website.
Lieve groet,
David
Blij met deze nieuwsbrief?
Deel hem met vrienden, buren of collega’s door deze link te sturen.
Wil je meer? Bekijk alle voorgaande edities in mijn bibliotheek.
De volgende nieuwsbrief komt op 15 december.
Wat een goed idee! Misschien kom ik dan verder dan alleen maar tamme kastanjes eten ;-)
In het boek ' een vlecht van heilig gras' leerde ik hoe je met liefde voor de natuur kunt oogsten. Nooit de eerste plant/paddestoel, nooit meer dan de helft van wat je ziet.