Uitdagingen en inzichten

Elke drie weken verstuur ik op zondagochtend een nieuwsbrief over in verbinding leven met de natuur en jezelf. Nog geen lid? Geef je hier op.

Goedemorgen allemaal,

Ik merk dat ik een beetje worstel met de nieuwsbrief. Laatst heb ik hierover een goed gesprek gehad met een vriend van mij. Het schrijven van deze nieuwsbrief begon allemaal met een prachtige ervaring van verbinding met de natuur toen ik bovenop een berg in Nieuw-Zeeland stond, omringd door adembenemende natuur. Op dat moment voelde ik me verbonden, een onderdeel van een groter geheel. Het bracht me een sterk gevoel van dankbaarheid en het besef dat ik deel uitmaak van iets wat veel groter is dan mezelf. Dat gaf me ontzettend veel energie en de wens om voor die natuur te zorgen, omdat het zo ongelooflijk mooi is en ik het graag in stand wil houden. Van daaruit ontstond de impuls voor het schrijven van deze nieuwsbrief. Om het gevoel van verbinding te delen, en anderen te inspireren om vanuit die verbinding duurzaam leven te ervaren als verrijking in plaats van beperking.

De uitdagingen van verbinden met de natuur

Terug in Nederland valt het me wel zwaar om die verbinding met de natuur te ervaren. Met een full time baan, een sociaal leven, sporten en het schrijven van deze nieuwsbrief vind ik het niet altijd makkelijk om ruimte te maken om de natuur in te gaan, stil te worden, of om nieuwe dingen uit te proberen op het gebied van duurzaam leven. Zo wilde ik laatste graag de groentetas van Odin uitproberen, een geweldig initiatief waarbij je wekelijks verse, biologische, lokaal geproduceerde groenten en fruit ontvangt. Echter, hoe idealistisch ook, de realiteit deed me inzien dat het koken met telkens willekeurige producten een grote tijdsinvestering zou vragen: het uitzoeken van passende recepten, nieuwe recepten uitproberen en een oplossing bedenken voor producten die overblijven. Ook bleek dat de groentetas op donderdag bezorgd zou worden, terwijl wij vaak in het weekend weg zijn.

Tussen idealen en beperkingen

Voor nu was de stap te groot, net als al die andere idealen die ik me de laatste maanden (onbewust) ten doel heb gesteld: geen plastic gebruiken, geen nieuwe spullen kopen en minder energie verbruiken. Ik ben in een modus gekomen waarbij me vooral opvalt wat me allemaal nog niet lukt en wat ik nog niet goed doe. Is dat nou duurzaam leven ervaren als verrijking? Nee dit voelt als een beperking. Ik begin duurzaam leven eigenlijk best wel als een plicht te ervaren, en omdat de doelen zo groot zijn voelt het alsof ik constant faal. Dat terwijl ik in deze nieuwsbrief graag zou willen voorleven hoe het ook kan. Ik merk dat ik graag patronen wil veranderen, me nieuwe gewoontes eigen wil maken, en tegelijkertijd mijn leven niet radicaal wil omgooien. Ik ben ook blij met, en dankbaar voor, hoe het nu is. De wens voor grote aanpassingen maakt ook dat het als onhaalbaar voelt en een te grote ingreep in mijn leven op dit moment.

Duurzaam leven als verrijking

Tegelijk als ik kijk naar wat er de afgelopen paar jaar veranderd is, is er hartstikke veel waar ik trots op kan zijn, bijvoorbeeld grotendeels plantaardig gaan eten. Na gestopt te zijn met vlees eten zijn mijn vriendin en ik de afgelopen 3 jaar stapsgewijs begonnen met alle zuivelproducten vervangen: melk door soja- of havermelk, kaas voor veganistische kaas, room voor veganistische room en het uitproberen van nieuwe gerechten waar vlees of zuivel niet de hoofdrol spelen. Wanneer we dat allemaal in één keer hadden gedaan was het een enorme, en waarschijnlijk niet vol te houden, verandering geweest. Door om de zoveel tijd een product te vervangen voor iets dat (bijna) net zo lekker is als het originele product eten we nu 80% van de tijd veganistisch.

Een ander voorbeeld waarbij ik duurzaam leven als een verrijking ervaar is de keuze om binnen Europa met het openbaar vervoer te willen reizen. Anderhalf jaar terug zijn we daarom met de trein naar Italië geweest en dit jaar gaan we met de Flixbus richting Slovenië. Wat er bij vliegen gebeurt is dat je ergens wordt opgepikt en vervolgens wordt gedropt op een andere plek, daar een ervaring hebt van een week of een paar weken en dan wordt je weer opgepikt en vlieg je terug. Terwijl op het moment dat je met de trein of met de bus op reis gaat dan maak je die hele reis mee. Ik ervaar het als een proces van vertragen. Dat je echt tijd hebt om de overgang te maken van het ene land naar het andere land. Je ziet de natuur veranderen, heb de tijd om je werk en andere dingen los te laten en je mentaal voor te bereiden op waar je naartoe gaat. Het is een investering van tijd maar is het wat mij betreft absoluut waard. Ik vind het een verrijking.

Uitproberen, mislukken en leren

In het gesprek met die vriend deed hij me inzien dat ik niet altijd hoef te delen wat er allemaal goed gaat, of elke maand wat nieuws uitgeprobeerd hoef te hebben. We worstelen allemaal met het in de praktijk brengen van positieve intenties. Het is een kunst om onze idealen op de laten komen, in kracht te doen toenemen en te toetsen aan de weerbarstigheid van het leven. Daar loop ik ook tegenaan. Voor nu is mijn voornemen om te denken in kleine stappen en me bewust te zijn van datgene wat al wel lukt:

• Bewustzijn van wanneer ik me verbonden voel met de natuur en dat opschrijven;

• Stilstaan bij de gewoontes die me al helpen om duurzaam te leven;

• Een paar concrete kleine stappen bedenken om meer duurzaam te gaan leven.

---

Welke veranderingen van de afgelopen paar jaar ben jij trots op? Wat zijn kleine stapjes die jij hebt gezet die voor een significante verandering hebben gezorgd? Welke kleine stap zou jij nog willen zetten om meer duurzaam te gaan leven?

Fijne zondag!

Ps. vanwege de zomervakantie neem ik even pauze in het sturen van de nieuwsbrief. Jullie kunnen 10 september om 7:00 uur de volgende verwachten ;)

Dat was 'm voor deze keer! Las je deze nieuwsbrief met plezier? Vertel het voort! Je kunt de mail doorsturen of deze link delen.