Hoi, ik ben David Booij. Elke maand schrijf ik een nieuwsbrief over in verbinding leven met de natuur en jezelf. Wil je maandelijks inspiratie ontvangen? Geef je hier op:
Graag neem ik je vandaag mee op mijn afgelopen vakantie avontuur. Een prachtige reis met veel bewegen en buiten zijn, op een bestemming die bereikbaar is met het ov.
Het is zondagochtend. De zon is net op, iedereen slaapt nog, en wij zijn al onderweg naar het treinstation. Vandaag begint ons avontuur naar Londen, via Breda, Brussel en zelfs onder het Kanaal door. De opwinding stijgt terwijl we onze eerste bestemming naderen. We hebben maar één nacht in Londen, maar genoeg tijd om de highlights van deze bruisende stad te ontdekken.
De volgende ochtend stappen we op de bus richting Newquay, gelegen in het zuidwesten van Engeland. Een lange rit van acht uur, maar een mooie tocht en leuke manier om wat mee te krijgen van de normale Engelse bevolking. Bij aankomst installeren we ons in een knus Airbnb'tje en gaan direct op zoek naar iets lekkers om te eten. Maar eerst, natuurlijk, genieten we van een pint – een perfecte start van onze vakantie. Met een goed gevulde maag kruipen we onder de wol, klaar voor de eerste dag van onze wandeltocht langs het South West Coast Path.
De komende drie dagen staan in het teken van wandelen, elke dag zo’n 15 tot 20 kilometer. We starten vroeg, rond een uur of 8 of 9, en bereiken onze slaapplekken – gezellige huisjes of hostels – rond een uur of 3 in de middag. Het landschap dat aan ons voorbijtrekt, is adembenemend. Ik hoopte dat het mooi zou worden, maar had niet gedacht dat Engeland zó mooi zou zijn! We lopen langs de kust met uitzicht over de eindeloze zee, dwars door uitgestrekte heidevelden, langs ruige kliffen en stranden met helderblauw water. Het ene moment wandelen we over zandstranden, het volgende langs rotsachtige kusten. De variatie in het landschap is ongelooflijk, en wat hebben we een mazzel met het weer!
Er is iets bevrijdends aan het wandelen met een duidelijk doel voor ogen, terwijl je tegelijkertijd de vrijheid hebt om te genieten van de natuur en van elkaar. Pauzes nemen wanneer je moe bent, eten wanneer je honger hebt, en ondertussen genieten van de mooiste uitzichten die je je kunt voorstellen. Het heeft iets ongedwongens, mijn gedachten kunnen de vrije loop krijgen en het voelt alsof er tijd is om alles wat ik wil denken en zeggen een plek te geven. Na drie dagen wandelen is het tijd voor een pauze van drie nachten.
We verblijven bij een heel leuk stel in de buurt van St. Ives, in een huis dat aanvoelt als een surfershostel. Iedereen gaat z’n eigen gang, er wordt veel gekletst en we voelen ons even onderdeel van hun gezin. Het strand ligt op slechts een kwartier loopafstand en ondanks dat het rustdagen zijn, kunnen we het niet laten om het water in te gaan om zoveel mogelijk golven te pakken. Dit is echt een geweldige surfspot. We nemen de tijd om zelf te koken, en één van onze maaltijden eten we op het strand, terwijl de zon langzaam in de zee zakt. Na deze rustdagen beginnen we aan de tweede etappe van onze wandeltocht.
De eerste dag van deze etappe brengt ons naar St. Ives, een relatief korte wandeling die uiteindelijk toch langer duurt door een detour omdat we verdwalen. De volgende dagen wandelen we van St. Ives naar Zenor en dan naar St. Just. Het is zo rustig en sereen hier, soms komen we uren geen mens tegen. Daarna staat ons een van de zwaarste dagen te wachten. De route gaat flink op en neer, en opeens zijn we bij de toeristische hotspot Land's End, waar we zelfs dolfijnen spotten! Heel grappig hoe de meeste toeristen zo druk zijn met foto’s maken van standbeelden en attracties, dat ze de dolfijnen niet eens opmerken.
De dag loopt een beetje uit doordat we lang op ons eten moeten wachten, en omdat er geen hostel in Porthcurno was, trekken we het binnenland in naar St. Buryan voor onze overnachting. Het is de langste wandeldag, en pas om zeven uur ’s avonds arriveren we, uitgehongerd, bij een herberg voor een welverdiende maaltijd. Het was een pittige dag, maar ondanks dat hebben we nog steeds ambitie: morgenochtend de zonsopkomst zien!
We overnachten in een afgelegen huisje op een landgoed, omringd door uitgestrekte velden. Vroeg in de ochtend staan we op om het landschap te bewonderen. De wereld is nog stil, de mist trekt langzaam weg, en de vogels zingen hun eerste lied van de dag. We stuiten op een groep nieuwsgierige koeien, wat zorgt voor een grappige ontmoeting. Tegen elf uur vinden we eindelijk een plek voor ontbijt – nooit smaakte het zo goed.
Ons eindpunt is Penzance, waar we kunnen bijkomen in een heerlijke Airbnb. We genieten nog van de Olympische Spelen op tv en bereiden ons voor op de terugreis. Deze keer nemen we de trein van Penzance naar Londen, zodat we dezelfde middag nog naar Nederland kunnen reizen. De treinreis biedt ons de kans om terug te kijken op de plekken waar we gewandeld hebben en meer van het Engelse landschap te bewonderen. Na een lange reis zijn we voor middernacht thuis en duiken we, terugkijkend op een geweldige vakantie, ons eigen bedje in.
Blij met deze nieuwsbrief?
Deel hem met vrienden, buren of collega’s door deze link te sturen.
Wil je meer? Bekijk alle voorgaande edities in mijn bibliotheek.
